De Gelukkige Klas Theo Thijssen Citaten

This view on education was expressed by a visionary teacher: Maar tegelijk bleef hij de klas als sociale eenheid heel belangrijk vinden, zoals blijkt uit het slot van zijn roman de gelukkige klas (1926):

De gelukkige klas by Theo Thijssen

Ik zie bij theo thijssen twee hoofdoorzaken waardoor ik zijn boeken graag lees.

De gelukkige klas theo thijssen citaten. Veel waardevolle teksten uit de wereldliteratuur komen voort uit emotie. In 'schoolland' groeit de hoofdpersoon met zijn klas samen tot een eenheid en 'de gelukkige klas', waarin deze eenheid is bereikt, is', aldus thijssen een hymne op het onderwijzersschap. Het was in de influenzatij d * en de aanspreker verdiende grof geld.

Een boek moet echter ook gel. Merkwaardig, allermerkwaardigst, als ik er goed over nadenk. Een klassieker voor de lijst.

At theo thijssenschool children first and foremost feel safe and appreciated. ” (‘ de jongen uit het oliewinkeltjes ’, in: De verwijzing naar en citaten uit het bijna gelijknamige boek van theo thijssen geven daarvan eveneens blijk.

“m’n heerlijke, lieve, lastige stel, ik weet eigenlijk maar éen ding: De dingen die gebeuren zijn namelijk best logische dingen voor die tijd. Niet voor niets schreef hij naast het bekende kees de jongen ook het boek de gelukkige klas.

De klas waar dit gebeurt is met recht de gelukkige klas. Daar is overigens niets mis mee: Meester staal is een bevlogen leraar, hij ziet 'zijn' kinderen niet als een stelletje stakkers zoals zijn vrij nuffige vrouw opmerkt.

‘laat nu niemand beweren dat schoolmeesteren geen avontuurlijk baantje is…’. ‘een klas heeft een eigen ziel’. ‘de gelukkige rekenklas’ kan dan ook als een vanuit emotie samengesteld boek worden getypeerd;

Dian zou dian niet zijn als ze geen ander boek las dan haar medestudenten, dus het werd de gelukkige klas van theo thijssen. Simpelweg omdat er gewoon weinig gebeurt. Het is het ontroerende en tegelijk geestige dagboek van een onderwijzer, meester staal, waarin hij de dagelijkse gang van zaken in zijn klas beschrijft.

De jaar of wat dat ik jullie heb en dat jullie mij hebben, behoren wij enkel maar een gelukkige klas te zijn. Het is niet zoals bij suske & wiske dat aan de hoofdpersoon doorlopend ongelooflijke dingen gebeuren of zoiets. 68) werd hij inderdaad genoemd, maar mak spreekt daar van een (in plaats van de) gelukkige klas, en geeft ook verder niet de indruk dat hij het gelezen heeft.

Ik had de gelukkige klas van theo thijssen vorig jaar gekregen van mijn leraar nederlands om onze literatuurlijst mee te vullen. De jaar of wat dat ik jullie heb en dat jullie mij hebben, behoren wij enkel maar een gelukkige klas te zijn. In de intieme symbiose van de meester met zijn klas vinden de kinderen de geborgenheid om iets te leren wat belangrijker is dan breuken en staartdelingen, noem het sociale vaardigheden.

Die bestaat in zijn ogen helemaal niet uit stakkers maar uit veertig interessante, tienjarige individuen, die onder zijn begeleiding moeten uitgroeien tot zelfredzame volwassenen. Het boek is het dagboek van een leraar, staal (de voornaam kom je niet te weten). Het waren boekjes die nog over waren van de actie 'nederland leest 2007'.

Stiekem is het boek ook gekozen omdat het in de kast van school stond en er dus niet veel moeite voor nodig was om het te bemachtigen. Aandacht voor het individu, persoonlijk welbevinden en de klas als een sociale eenheid werden door deze onderwijzer voor het eerst echt op de kaart gezet. De gelukkige klas een klas heeft één ziel, schreef theo thijssen 80 jaar geleden al in zijn roman ’de gelukkige klas’.

Je kunt een klas plagen, vleien,. Er komen na zijn dagboek nog twee brieven van zijn collega´s die elkaar schreven. Het is inderdaad fictie, maar zou zomaar waargebeurd kunnen zijn, zowel qua gebeurtenissen als qua schrijfstijl.

Vol respect schildert hij zijn kinderen als individuen, tegelijk schetst hij zijn klas als één organisme. Na een ruzieavond is de oom weggebleven, en toen kwam er een nette kommensaal, die aanspreker was. Het heeft een tijdje in de kast gestaan, maar nu wilde ik wel weer eens iets lezen voor mijn literatuurlijst en toen kwam ik weer bij dit boek.

“m’n heerlijke, lieve, lastige stel, ik weet eigenlijk maar éen ding: En de rest is nonsens hoor, al zal ik dat jullie nooit zeggen.’’ Theo thijssen, de gelukkige klas amsterdam 16e druk 2007, 1e druk 1926 te bussum pagina's:

Theo thijssen, de gelukkige klas uitgegeven in amsterdam, 2007, vijftiende druk (1926) 202 pagina’s b. Maar tegelijk bleef hij de klas als sociale eenheid heel belangrijk vinden, zoals blijkt uit het slot van zijn roman de gelukkige klas (1926): Zoals altijd is er weinig (niks) aan te merken op je verslag, je doet er duidelijk je best op.

De heruitgave is bedoeld geweest als aanmoediging aan de nederlandse lezers om tegelijkertijd hetzelfde boek te lezen, zodat ze Het dagboek doet je wegdromen naar een ideale schooltijd. De gelukkige klas een klas heeft één ziel, schreef theo thijssen 80 jaar geleden al in zijn roman ’de gelukkige klas’.

De ene is dat hij mij eenvoudig een aardige man lijkt te zijn geweest, met een mij aangenaam mengsel van ernst en humor,. Staal was tot de conclusie gekomen dat zijn klas gewoon een gelukkige klas moest zijn en dat de dingen die ze moesten leren niets waard waren. De gelukkige klas theo thijssen ter gelegenheid van de actie nederland leest is in 2007 de gelukkige klas van theo thijssen in een oplage van bijna een miljoen exemplaren heruitgegeven.

Het dagboek beslaat een periode van 2 jaar, de vijfde en de zesde klas (nu groep 7 en 8). Aan het woord is staal, die aan het begin van de twintigste eeuw les geeft op een amsterdamse armenschool. Over die eenheid filosofeert meester staal in de gelukkige klas:

De gelukkige klas is uiterst geloofwaardig beschreven. Na dit verslag van je weet ik in ieder geval dat ik de gelukkige klas dan ook niet ga lezen! Trouw bezocht twee gelukkige klassen anno 2007:

De gelukkige klas (1926) is het vervolg op schoolland. Ik heb zelf het leven is verrukkelluk gelezen, waar je het in je eindoordeel over hebt,ik vond dit boek zelf ook matig. De kinderen in zijn klas dragen grauwe, verwassen kleren, ze ruiken naar de straat en hebben nauwelijks geld voor een verjaardagstraktatie.

De belevenissen op deze school houdt hij bij in een dagboek, dit dagboek vormt het boek de gelukkige klas. Staal is diep verknocht aan zijn werk en aan zijn klas. De jaar of wat dat ik jullie heb en dat jullie mij hebben, behoren wij.

Team, children and parents work together on skills that we need now and in the future. “m’n heerlijke, lieve, lastige stel, ik weet eigenlijk maar één ding:

Droomwevers 15 februari de Dag van het Nijlpaard